Grupy SAMORZECZNICZE

Do zgłoszenia się zapraszamy osoby, które:

• mają diagnozę spektrum autyzmu (autyzmu, zespołu Aspergera);

• mają ważne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności;

• ukończyły 18 lat (brak górnej granicy wiekowej);

• posługują się mową lub komunikacją alternatywną w sposób umożliwiający porozumiewanie się z grupą;

• mają motywację, by brać udział w spotkaniach – chcą wspierać się wzajemne z innymi osobami ze spektrum autyzmu lub działać na rzecz tych osób;

• chcą spróbować pracy w grupie.

Każda grupa dobierana jest w taki sposób, aby uczestnicy(-czki) mieli podobne doświadczenia i sytuację życiową. Organizowaliśmy już na przykład grupę dla młodych kobiet, grupę queerową czy grupę studentów. 

Dysponujemy tylko 7-9 miejscami w każdej grupie, więc może się zdarzyć, że w najbliższej nie będzie miejsca dla Ciebie. W takim przypadku zachowamy jednak Twoje zgłoszenie w bazie i skontaktujemy się z Tobą przy rekrutacji do kolejnej grupy (uruchamiamy tylko 1 grupę rocznie).

Spotkania będą odbywały się raz w tygodniu. Każde spotkanie będzie trwało 2 godziny. Każda grupa spotyka się 25 razy, czyli przez około pół roku. Dzień i godzina spotkań ustalana jest w porozumieniu z grupą.

Grupy spotykają się w siedzibie Stowarzyszenia Innowacji Społecznych „Mary i Max”, które mieści się przy ul. Marszałkowskiej 84/92, lok. 201 w Warszawie (niedaleko stacji metra Centrum). 

Planujemy rozpoczęcie spotkań nowej grupy na początek roku 2026. Termin rozpoczęcia ustalimy w porozumieniu z osobami zakwalifikowanymi do grupy.

Spotkania podzielone są na 4 bloki tematyczne. Pierwszy miesiąc-dwa będziemy rozmawiać o spektrum autyzmu i zastanawiać się, gdzie w tym spektrum się znajdujemy. Będziemy próbować lepiej poznać siebie i swoje potrzeby. Kolejne tematy będą dotyczyły relacji. Będziemy rozmawiać o związkach, przyjaźni, rodzinie i samodzielności. W drugiej połowie spotkań rozpoczną się tematy dotyczące dostępności. Tutaj będziemy zastanawiać się nad tym, jak możemy zmieniać różne miejsca (np. szkoły, urzędy, kina), żeby były przyjazne dla osób w spektrum autyzmu. Na koniec zajmiemy się samorzecznictwem. Będziemy analizować i poznawać różne działania samorzecznicze. 

W trakcie spotkań będziemy też szukać pomysłu na własny projekt na rzecz osób w spektrum autyzmu. Możemy też zaplanować spotkanie z działającymi w Polsce samorzecznikami, wystąpić w radiu lub zaplanować wspólne wyjście, żeby lepiej się poznać. W trakcie spotkań dużo możemy, ale nic nie musimy, więc nie martw się, jeśli któraś z tych opcji nie brzmi dla Ciebie atrakcyjnie. Każda grupa jest inna, ma inne potrzeby, dlatego dokładny plan i szczegółowe cele ustalimy wspólnie. 

Każde spotkanie prowadzone jest przez moderatorkę (psycholożkę lub pedagogożkę), która pomaga podtrzymać rozmowę i sugeruje tematy, które możemy poruszyć.

Nie, udział w spotkaniach jest bezpłatny dzięki dotacji z budżetu miasta stołecznego Warszawy.

Tak, w związku z tym, że program finansowany jest ze środków publicznych, zobowiązani jesteśmy przez grantodawcę (Biuro Pomocy i Projektów Społecznych m. st. Warszawy), aby przyjmować do programu osoby, które posiadają ważne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Stopień nie ma znaczenia.

Program został stworzony przez psychologów – Kingę Wojaczek i Mateusza Płatosa w 2019 roku i był konsultowany z samorzecznikami – Ewą Furgał i Agnieszką Warszawą. Program jest poddawany regularnej ewaluacji. Prowadzimy również badania nad jego skutecznością, o wynikach których będziemy informować.

Samorzecznik (ang. self-advocacy) to osoba, która mówiąc o własnych doświadczeniach działa na rzecz grupy, do której przynależy. W naszym przypadku jest to osoba w spektrum autyzmu (mająca diagnozę autyzmu lub zespołu Aspergera), która na różne sposoby działa, żeby poprawić sytuację osób w spektrum autyzmu. Niektórzy samorzecznicy prowadzą blogi lub strony w mediach społecznościowych, inni piszą książki czy petycje, a jeszcze inni występują na konferencjach, w mediach lub zakładają organizacje pozarządowe.

Nie, grupa skierowana jest w szczególności do osób, które samorzecznikami nie są, ale temat samorzecznictwa i autyzmu wydaje im się ciekawy. Ani w trakcie, ani po zakończeniu spotkań nie musisz działać jako samorzecznik(-czka).